 |
| Αφίσα: Αντώνης Γιάνναρος |
Τηρήσαμε και φέτος την παράδοση των τελευταίων ετών και αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στο μάθημα της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας για τη διδαχή του «Ερωτόκριτου» του σητειακού ποιητή Βιτσέντζου Κορνάρου στα πλαίσια των δράσεων τοπικής ιστορίας, λογοτεχνίας και παράδοσης. Αν και το αφιέρωμα δεν κατάφερε φέτος να συνδεθεί με κάποια επίσκεψη λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεών μας, δεν έλειψαν ωστόσο οι θετικές απόψεις μαθητών κατά την ολοκλήρωσή του, όπως εκθέτονται παρακάτω:
àΟι
ήρωες αποδεικνύονται διαχρονικοί, καθώς συνηθίζουν να εμπνέουν:
«Αγαπημένη μου ηρωίδα μακράν είναι η
Αρετούσα, λόγω της αποφασιστικότητας και του δυναμισμού, που επεδείκνυε
απέναντι στον πατέρα της, τον οποίο δεν έδειξε να φοβάται ούτε λεπτό, ενώ
αποτέλεσε για μένα πρότυπο προς μίμηση, γιατί δεν έδειχνε να είναι εξαρτημένη
από κανέναν, αναλάμβανε πάντα την πρωτοβουλία και πήγαινε κόντρα στα στερεότυπα
της εποχής.»
«Αγαπημένος μου ήρωας ήταν ο Ερωτόκριτος.
Μου άρεσε, επειδή για την Αρετούσα δε λογάριαζε τίποτα. Την αγαπούσε τόσο, που
της τραγουδούσε κάθε βράδυ και γενικά της συμπεριφέρθηκε πολύ σωστά. Ερωτεύτηκε
με όλη του την καρδιά και το έδειξε σε κείνη που αγαπούσε. Τέτοιοι άνθρωποι δεν
υπάρχουν συχνά πλέον, όλοι φοβούνται να εκφράσουν το πώς νιώθουν.»
«Ο Ερωτόκριτος είχε τα κότσια και αγάπησε
μια βασιλοπούλα. Εμένα προσωπικά αγαπημένη μου σκηνή ήταν εκεί, που ο
Ερωτόκριτος έσωσε τελικά τον βασιλιά παρά τα όσα του είχε κάνει, κάτι που
δείχνει πόσο καλόκαρδος είναι.»
«Μας
δείχνει τι να κάνουμε για να προσελκύσουμε μια κοπέλα.»
«Μου άρεσαν τα γλυκά λόγια του Ερωτόκριτου
προς την Αρετούσα.»
àΠΡΟΒΛΗΜΑ ωστόσο αποτέλεσε για μια ακόμα φορά η γλώσσα:
«Με δυσκόλεψε η γλώσσα, γιατί η αλήθεια
είναι ότι στην Κρήτη δε μιλάμε έτσι πια» / «Δεν κατανοούσα τα πιο πολλά
κομμάτια, εφόσον δεν αναγνώριζα τις πιο πολλές λέξεις» / «Χρειαζόταν δυο και
τρεις φορές παραπάνω ανάγνωση, για να το καταλάβω» / «Αν ήταν στα νέα ελληνικά,
οι μαθητές θα είχαν πιο πολύ ενδιαφέρον».
àΩστόσο η τελική αποτίμηση ήταν μάλλον
θετική:
«Το έργο είναι σημαντικό για τις μελλοντικές
γενιές, μας θυμίζει την παράδοση και την κρητική διάλεκτο, η οποία έχει αρχίσει
να μη χρησιμοποιείται τόσο πλέον»
«Είναι ένα διαφορετικό κείμενο, απ’ όσα
κάνουμε στο σχολείο, κι ευχάριστο, που σε ικανοποιεί, όταν ολοκληρώνεται.»
«Σίγουρα άξιζε να διδαχθούμε το έργο, αφού
μέσα απ’ αυτά τα αποσπάσματα, ουσιαστικά, κινείται το ενδιαφέρον σε μαθητές,
όπως εγώ, που δεν είχαν ιδέα τι εστί Ερωτόκριτος και πόσο μεγάλο ενδιαφέρον
έχει σαν λογοτεχνικό έργο. Επίσης εμένα προσωπικά με παρακίνησε να διαβάσω
ολόκληρο το έργο»
«Ο Ερωτόκριτος αξίζει να διδάσκεται στα
σχολεία για πολλούς λόγους. Αρχικά μας διδάσκει την αξία της φιλίας και πόσο
πολύτιμη είναι. Έπειτα το ότι όποιος αγαπάει πραγματικά, κάνει τα πάντα για τον
άλλον. Επιπλέον να έχουμε θάρρος και γενναιότητα. Επίσης ότι ο κύκλος της ζωής
γυρίζει, ότι το μέλλον δεν ξέρει κανείς τι θα του φέρει. Τέλος ότι σημασία δεν
έχουν τα πλούτη, αλλά η ψυχή κι η προσωπικότητα.»
«Μου άρεσε που ήταν ένα έργο άλλης εποχής
και μπορούμε έτσι να δούμε τις αντιλήψεις και τις παραδόσεις του παρελθόντος
και ότι συνδυάζει τα ρομαντικά-ερωτικά στοιχεία με τον πόλεμο.»
«Μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τη
γλώσσα μας. Μας δείχνει πως συμπεριφερόντουσαν τα παλιά χρόνια, δηλαδή παλιά
ήταν συνήθης η κακοποίηση, όπως μας δείχνει το κείμενο, όπου ο πατέρας χτύπησε
την κόρη του και κανείς δεν του είπε τίποτα. Επιπλέον μας δείχνει το πόσο αγνή
μπορεί να είναι η αγάπη: ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα αγαπήθηκαν κι έβαλαν τον
έρωτά τους πάνω απ’ όλα και μετά από τέσσερα χρόνια δεν είχε αλλάξει τίποτα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι ήταν καλό που το διδαχθήκαμε κι ακόμα καλύτερα να το
κάναμε όλο.»
«Ο Ερωτόκριτος είναι ένα πολύ συγκινητικό
έργο με αρκετές εναλλαγές στην ιστορία κι ωραίους χαρακτήρες, που το κάνουν
ενδιαφέρον.»
«Στον Ερωτόκριτο μου άρεσε το τέλος, διότι
μετά από τόσα βάσανα και ταλαιπωρίες οι δύο ήρωες εν τέλει παντρεύτηκαν και
απέδειξαν πως το κοινωνικό χάσμα ανάμεσά τους ήταν αμελητέο μπροστά στον έρωτά
τους.»
 |
| σκίτσο: Βαρβάρα Παξιμαδάκη |
