Επίδραση του κλίματος στο ανάγλυφο της περιοχής
Επίδραση του κλίματος στο ανάγλυφο της περιοχής
Στις 3.4.2024 με την Περιβαλλοντική ομάδα του 1ου Γυμνασίου Σητείας ξεκινήσαμε από την πόλη μας με το λεωφορείο με προορισμό το Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας. Την επόμενη μέρα το πρωί φτάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά και αφού επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο αναχωρήσαμε για τον Ισθμό της Κορίνθου και στη συνέχεια για τη Ναύπακτο.
Στη διαδρομή μας διασχίσαμε την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, μία καταπληκτική εμπειρία. Κάναμε μία βόλτα στην πόλη και θαυμάσαμε το γραφικό ενετικό λιμανάκι. Στη συνέχεια αυτής της σύντομης στάσης ξεκινήσαμε για τον τελικό προορισμό μας.Το ξενοδοχείο ήταν πολύ γραφικό. Κτίρια πετρόχτιστα με κεραμίδια μέσα σε απέραντο πράσινο και δέντρα κάθε λογής. Τα δωμάτια είχαν υπέροχη θέα και γευτήκαμε νόστιμα παραδοσιακά φαγητά. Το βράδυ κάναμε μια ξενάγηση στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης όπου μας έκαναν μια ευχάριστη παρουσίαση για την πανίδα και χλωρίδα του τόπου τους.
Την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς τον Εύηνο ποταμό. Εκεί, οι υπεύθυνοι του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μας βοήθησαν να κάνουμε μετρήσεις στο νερό του ποταμού αφού πρώτα διασχίσαμε μια στρατιωτική γέφυρα τύπου Μπέλεϋ πάνω από τον ποταμό.
Το ίδιο απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο καράβι ώστε να επιστρέψουμε στην Κρήτη.
Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η κινητικότητα δέκα μαθητών του 1ου Γυμνασίου Σητείας με τη
συνοδεία εκπαιδευτικών του σχολείου στην Κωνσταντινούπολη, στο πλαίσιο του 1ου Μαθητικού
Περιβαλλοντικού Συνεδρίου του Εθνικού Εκπαιδευτικού Δικτύου Δράσης «Κωνσταντινούπολη-
Θεσσαλονίκη, Μια Εκπαιδευτική Συνύπαρξη - Πολίτες της Πόλης, Έλληνες της Οικουμένης».
σε χώρους ιστορικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος ( Αγία Σοφία, Θεολογική σχολή της Χάλκης,
Παναγία των Βλαχερνών, συνοικία του Πέραν, Καπαλί Τσαρσί, Αιγυπτιακή Αγορά, κλπ. ), που
βοήθησε τους μαθητές βιωματικά να συνειδητοποιήσουν την αξία τους, να διεισδύσουν στον
πολιτισμό μιας άλλης χώρας προσεγγίζοντας διάφορες πλευρές του και να ταξιδέψουν στον
χρόνο.
Το Ζωγράφειο Λύκειο που βρίσκεται στην ιστορική συνοικία του Πέραν, χτίστηκε το 1893 με κύριο χρηματοδότη τον ευεργέτη Χρηστάκη Ζωγράφο και αποτελεί ένα από τα λίγα εναπομείναντα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Κωνσταντινούπολη. Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στους χώρους του σχολείου και να αλληλεπιδράσουν με τους συνομηλίκους τους από σχολεία όλης της Ελλάδας,
Θα ήταν πραγματικά παράλειψη να μην τονιστεί πως αποτέλεσε μεγάλη τιμή για την ομάδα των μαθητών και των εκπαιδευτικών η επίσκεψη στο Πατριαρχείο και η συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος τους υποδέχτηκε θερμά, συζήτησε μαζί τους και τους έδωσε την ευλογία του.
Ευχαριστούμε θερμά το Δήμο Σητείας που υποστήριξε την παραπάνω δραστηριότητα.
Η Διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Σητείας
Δαούκα Ευθαλία
ΣΤΟΝ ΘΟΛΩΤΟ ΤΑΦΟ ΤΩΝ ΑΧΛΑΔΙΩΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Α ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ
Ένα εκπληκτικό μνημείο, τον θολωτό τάφο στη θέση Πλατύσκινο, λίγο πιο ψηλά από το χωριό,Αχλάδια, επισκέφθηκε η Α’ τάξη του 1ου Γυμνασίου Σητείας στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας και των Δράσεων Τοπικής Ιστορίας.
Η ανασκαφή του άρχισε από τον μεγάλο Νικόλαο Πλάτωνα κι ολοκληρώθηκε από τη γνωστή κι αγαπημένη μας κυρία Μεταξία Τσιποπούλου, που έχει δημοσιεύσει και τη σχετική έρευνα. Τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στο 1.400-1.200 π.Χ. (τα 'χει τα χρονάκια του, 3.400 συναπτά κι ακόμα στέκει παρά την εγκατάλειψη) την ύστερη μινωική περίοδο και δείχνει την επίδραση της μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής στους μινωίτες, ίσως να έγινε κιόλας από μυκηναίους τεχνίτες.
Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του θολωτού μυκηναϊκού τάφου:
μακρύ διάδρομο, κυκλικό δωμάτιο με θόλο από πάνω κι ένα παράπλευρο μικρότερο.
Έχει όμως και διαφορές: Είναι υπόγειος, δηλαδή χτισμένος κάτω απ’ το έδαφος,
γι’ αυτόν τον λόγο δεν φαίνεται κι εύκολα.
Χαμένο κάπου στους αγρούς, παρατημένο κι άγνωστο στους πολλούς, αλλά πολύ γοητευτικό το οικοδόμημα αυτό άρεσε τελικά στα παιδιά. Ίσως γιατί σώζεται ολόκληρο και είναι κάτι συγκεκριμένο χωρίς πολλές πληροφορίες. Ακόμα γιατί δίνει μια παιγνιώδη διάθεση στην παρέα λόγω του μυστηρίου, της σκοτεινιάς και της χρήσης του –αρκετά παιδιά φοβήθηκαν να μπουν και δεν ήταν λίγα τα τσιρίγματα στα σκουντήγματα μεταξύ τους στα σκοτεινά.
Τέλος ο χώρος έδωσε την έμπνευση να πραγματοποιήσουμε ένα δρώμενο: την προσομοίωση νεκρικής πομπής υπό τον ήχο του μπεντίρ (ας είναι καλά τα μαθήματα που μας προσφέρει ο Δήμος Σητείας και το Πανεπιστήμιο Κρήτης «Ο ρυθμός στην εκπαίδευση»). Τότε ήρθε κι ιδέα της μουσικού του σχολείου μας, Μαρίας Χατζηλάμπρου, να τραγουδήσουμε τον Επιτάφιο του Σεικίλου, το αρχαιότερο ελληνικό τραγούδι, του οποίου σώζονται τόσο οι στίχοι, όσο κι η μουσική, γραμμένο σε επιτύμβια στήλη των ελληνιστικών χρόνων:
«ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ.» |
Όσο ζεις λάμπε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η ζωή, ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του. |
Το
αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας μπορείτε να το δείτε στο σχετικό βίντεο. Ευχαριστούμε τον Αυγουστινάκη Φιλοκτήμονα και τον Όμηρο Ευαγγελίδη , μαθητές του Α1 για την επεξεργασία και την επιμέλεια του βίντεο! Εμείς πάντως
πολύ το διασκεδάσαμε!
Ήταν
μια εξόρμηση, που πολύ την χαρήκαμε και για τη μοναδικότητα του χώρου και γιατί
ήταν μια ευκαιρία να βρεθούν τα παιδιά έξω στη φύση, να παίξουν ξεχασμένα
παιχνίδια, να δουν έντομα, να μυρίσουν αγριολούλουδα. Μακάρι να μας δοθεί η
ευκαιρία να επισκεφθούμε κι άλλους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής.
η υπεύθυνη της εκπαιδευτικής επίσκεψης,
Μετζογιαννάκη Μαρία
Με χιούμορ αλλά και σεβασμό στα γεγονότα και τους ήρωες μπλέξαμε πρόσωπα και γεγονότα του αγώνα με το ..γήπεδο Καραϊσκάκη ή τον μπακαλιάρο σκορδαλιά και βέβαια χορέψαμε στο τέλος παραδοσιακά ως είθισται!
Η γιορτή χωριζόταν σε δύο μέρη: Το πρώτο διαδραματιζόταν στην αίθουσα σχολείου, όπου τα παιδιά ξεδιπλώνουν τις γνώσεις τους για το ’21 κι εκφράζουν τις απορίες τους, τις οποίες ο δάσκαλος τους υπομονετικά εξηγεί.
Το δεύτερο αφιερωμένο στην κρητική μας παράδοση και ντοπιολαλιά εκτυλίσσεται στο σπίτι του εορτάζοντα παππού-Βαγγέλη, όπου παππούς, γιαγιά και μητέρα εξηγούν στα παιδιά τι έγινε στην Κρήτη την ίδια εποχή, αλλά και αργότερα ως την πολυπόθητη ένωση με την μητέρα Ελλάδα, καθώς και για τοπικούς θρύλους της περιοχής μας, όπως τη Ροδάνθη την Κριτσωτοπούλα και την καταστροφή των μαρτυρικών Σκαλιών της Ζήρου.
Στο τέλος ομάδα μαθητών χόρεψε κρητικούς χορούς.
Στο θεατρικό έπαιξαν τα παιδιά:
Δάσκαλος: Μάριος Ελευθεριάδης, Μαθητές: Δημήτρης Δρετάκης, Νικόλας Δρακάκης, Βαλάντης Δράκος, Μαρία Κοντογιωργάκη
Παππούς: Αντώνης Γιάνναρος, Γιαγιά: Βαρβάρα Παξιμαδάκη, Μητέρα: Ιόλη Μοναχογιού, Παιδιά: Δημήτρης Δρετάκης, Μαρίζα Αρετάκη, Θεία: Μπάρμπαρα Φιλάι
Χόρεψαν οι μαθήτριες: Μαργιάννα Ροδουσάκη, Ειρήνη Φραγκούλη, Ειρήνη Χατζηαθανασίου, Μαρία-Άννα Μασουράκη, Κατερίνα Κακουράκη, Μαρία Κοντογιωργάκη, Φαίη Οικονομάκη, Μαριάννα Λεβαντάκη, Κατερίνα Χατζηαθανασίου, Τζένη Λιουδάκη,
Βιολί έπαιξε ο μαθητής Γιώργος Καλαϊτζάκης
Τον χειρισμό του προτζέκτορα είχε ο Γιώργος Βιτσεντζάκης
Συντόνισαν οι εκπαιδευτικοί: Μαρία Μετζογιαννάκη, Μαρία Χατζηλάμπρου, Μαίρη Τρυποσκούφη.